Verspreiding in het verleden

De sterkste concentratie was er in Friesland. Daar alleen al gaat het om meer dan 230 kooien.
Verder zijn gegevens bekend over 55 kooien in Groningen, 160 in Drenthe (waar de laatste verdween in 1828), ca. 100-150 in Noord-Holland, minimaal 82 in Zuid-Holland, 58 in Overijssel, 2 in Limburg en 6 in Zeeland. In het rivierengebied bevonden zich 225 kooien: de teller in de provincie Noord-Brabant staat op 75 en in de provincie Gelderland op 150. In het Waddengebied zijn zeker 142 kooien bekend. Soms zijn hiervan nog restanten, zoals bosjes en rietputten in het boerenland, de zogenoemde kooirelicten, aanwezig. Het aantal in de provincie Utrecht wordt mede naar aanleiding van recent onderzoek geschat op 150. 

Ter illustratie: door middel van:

• (prekadastrale landmeters)
• kaarten
• archiefbronnen
• literatuur
• intervieuws
• veldbezoeken

zijn in West-Utrecht maar liefst 127 eendenkooien (her)ontdekt.

Uit dit onderzoek blijkt dat het aantal kooien toeneemt vanaf het jaar 1600. 
Het hoogtepunt van de eendenkooi in westelijk Utrecht lag tussen 1700 en 1800. Toen waren er ca. 90 eendenkooien tegelijkertijd in gebruik. Hierna liepen de aantallen terug. 
De laatste Utrechtse beroepskooikers stopten tussen 1950 en 1965 met hun kooibedrijf. Vanaf toen zette ook hier het verval in.

Van slechts twintig kooien zijn nu nog sporen goed herkenbaar aanwezig in het landschap, vier kooien zijn nog in gebruik. 
In de twee geregistreerde kooien in de Lopikerwaard wordt nog gevangen. 
De twee niet meer geregistreerde en (gedeeltelijk) herstelde kooien, bij Haarzuilens en bij Montfoort, kunnen worden bezocht en in laatstgenoemde wordt tevens geringd.